Διάλογοι (α' μέρος)

Η φωνή εντός του : Κουράστηκα, άσε με, δεν χωράω πλέον μέσα σου

Αυτός :  Σύντροφος μοναδικός, σε κουβαλάω χρόνια στους πόνους 

Η φωνή εντός του : Δεν είμαι μνήμη, μήτε συναίσθημα …η εξέλιξη το όνομά μου

Αυτός : Κάπου στις διευθύνσεις φίλων και σε οσμές οινοπνεύματος παραστράτησα

Η φωνή εντός του : Σε χαρτονομίσματα μέτρησες ότι είχε πνοή εντός του

Αυτός : Αδελφική αγάπη, έρωτες, συνοδοιπόροι… σχεδίες  και σχέδια

Η φωνή εντός του : Πως τους αποταμίευσες σε κατακερματισμένες σχέσεις ;…αδυναμία

Αυτός : Γίνανε οι δρόμοι καθρέφτες… αντικατοπτρισμοί…. τόσο λάθος ρότα;

Η φωνή εντός του : Άθλιες δεισιδαιμονίες, με χερούλια στα πλευρά… ρίξε την ζαριά σου να δεις

Αυτός: Να κοιμάμαι στης γης το στρώμα ποθούσα και η ανάγκη να με ξυπνάει… το χρέος της να εξοφληθεί

 Η φωνή εντός του : Δεν το αντέχει το δέρμα σου το χώμα, ξέρω, εγώ το έχτισα σε ηλιοστάσιο νωθρό

Αυτός : Μαρκαδόρους κράτησα… έναν κόκκινο, έναν μαύρο

Η φωνή εντός του : Είδες; Μόνο αίμα και σκοτάδι…

Αυτός : Αίμα για το πάθος, η ανταμοιβή των καταπιεσμένων , των έκπτωτων , εκείνων που μήτε πατρίδα έχουν ,μήτε θεό… για του δίκαιου την πίστη.

Μαύρο για το άθροισμα των χρωμάτων, για την άβυσσο της πείνας…. Για το σκοτάδι εκείνης της νύχτας…. Της πρώτης απόλυτης νύχτας… στο πλάι της

 Η φωνή εντός του : Σύνορα …εγώ εδώ, εσύ εκεί, αυτός… νεκρός… απέτισες να γίνει. Διαταγές

Αυτός : Αφέθηκα, απορροφήθηκα με ευλάβεια , τα νεύρα μου ενώθηκαν με τα δικά του και οι φλέβες μου σκεπάστηκαν απ’ τις δικές του… μέσα από  τα μάτια του είδα μακρινούς τόπους …ιερά δάκρυα έκλαψα

Εκείνη : ….και στο πρόσημο ο άνθρωπος…. Ο όμορφος εκείνος άνθρωπος